Так, пасля 2020-га ўзнік пэўны ўздым, і беларусы пачалі адчуваць сябе грамадзянскай нацыяй. Але гэта не мусіць прыводзіць да таго, што нам зараз трэба рабіць геапалітычны выбар за чырвоных або за белых.
Пугач: «Узровень цікавасці да расійскай культуры не будзе расці»
Музыка, які вымушана з’ехаў у Варшаву, – пра геапалітычны выбар Беларусі, культурную дамінацыю ўсходняга суседа і культуру адмены.
– Мне здаецца, што ісці за кімсці – гэта, наогул, вельмі дрэнны геапалітычны выбар, – разважае ў эфіры «Е*рарадыё» музыка Уладзімір Пугач. – Бо паглядзіце на Украіну. Яна, па-першае, лічыць і адчувае сябе перадусім Украінай. Яна мае свой асабісты погляд на рэчы.
І я б не сказаў, што галоўнае для ўсіх украінцаў – гэта трапіць у НАТА або ў ЕС. Для іх галоўнае – гэта захаваць сваю культуру, сваю краіну і развівацца. Таму што сама па сабе Украіна – гэта даволі цэнтравая краіна.
Тое ж самае я жадаю і Беларусі. А яшчэ, каб беларускія палітыкі не казалі, што нам трэба кудысці за кімсці ісці. Калі такія палітыкі знікнуць і з’явяцца тыя, што, перш за ўсё, будуць вызначаць для нашай краіны менавіта беларускае месца, тады, на мой погляд, і ўздымецца нацыянальная свядомасць.
Нягледзячы на тое, што Расія паводзіць сябе агрэсіўна, а большасць беларусаў падтрымлівае Украіну, Уладзімір Пугач кажа, што не трэба вызначаць месца Беларусі толькі па тых абставінах, якія склаліся зараз:
– Так не было раней і, спадзяюся, будзе не заўсёды. А Беларусь будзе існаваць значна даўжэй. Не трэба рабіць выбар, які праз 5 год можа быць проста неактуальным.
Зразумела, што беларусы – гэта еўрапейцы. Гэта, на мой погляд, цэнтральная Еўропа. Гэта бачна і па менталітэту, і па культуры, і па таму, што адбывалася апошнія два гады, гэта таксама важна.
Кажучы пра культурную дамінацыю Расіі, музыка заўважае, што яна неўзабаве можа змяніцца:
– Відавочна, што за 70 год культурная дамінацыя не магла не адбіцца на беларусах. Так, у нас значная большасць краіны размаўляе па-руску. У нас большасць цікавіцца расійскім кіно, іх музыкай і гэтак далей. І, на мой погляд, пэўным чынам гэта перашкаджала развіццю беларускай культуры. Што будзе адбывацца зараз? Я не ведаю.
Мне падаецца, што ўзровень цікавасці да расійскай культуры, добра гэта або дрэнна, не будзе расці, а можа, і будзе змяншацца. І я мару і спадзяюся, што на гэта вольнае месца прыйдзе цікавасць непасрэдна да культуры беларускай.
Але ж, што тычыцца адмены рускай культуры, музыка ў гэтым пытанні імкнецца быць асцярожным:
– Я калісці прыдумаў такі тэрмін, як спажывецкі экстрэмізм, калі ты адмаўляешся ад нейкіх тавараў і ад нейкай культуры, таму што гэта культура належыць, у дадзеным выпадку, да краіны агрэсара.
Тут трэба быць вельмі асцярожным, бо, як нам відавочна, не ўсе рускія фашысты і не ўсе падтрымліваюць гэту вайну. І я б сказаў, што большая частка тых, хто ствараў або зараз стварае пэўныя культурныя каштоўнасці, яны не падтрымліваюць тое, што адбываецца, – лічыць музыка. – Я разумею, чаму так робяць украінцы. Ім проста балюча.
Яны знаходзяцца ў такім становішчы і маюць на гэта права.
Што тычыцца мяне, то я ў стане падзяляць для сябе артэфакты, якія зроблены для падтрымкі рускага міра і імперскага светапогляда і проста добрую культуру, створаную ў Расіі. Для мяне гэта не так проста, не чорна-белы свет.
Оцените статью
1 2 3 4 5Читайте еще
Избранное